“Au milieu de l’hiver, j’apprenais enfin qu’il y avait en moi un été invincible.”

“In het midden van de winter, heb ik eindelijk geleerd dat er in mij een onoverwinnelijke zomer schuil gaat.”

Dit citaat van Albert Camus verwoordt treffend wat ik heb geleerd uit de grootste crisis & de moeilijkste, zwartste periode in mijn leven, toen ik twintig was.
Mijn papa schreef in die tijd dit gedichtje voor me, dat me ontzettend geholpen heeft.
Meer nog, het heeft mijn leven gered. En dat doet het nog steeds, want ik vergeet het nooit meer.
Ook als ik mij leeg, uitgeput, verlaten voel.
Ook als ik denk dat het nooit meer goed komt: il y a en moi un été invincible.

 

zoals

– na de vrieskou en de sneeuw –

de winter

plaats maakt voor

de lente

en alle waterbronnen vloeien

en borrelen onder het ijs

en fris worden

en de groene weiden besproeien

zo ook

wordt het weer lente

– met bloempjes en zwaluwen –

in je hart.